คนตาย… แล้วไปไหน…

คนตาย… แล้วไปไหน…

คนเรา เมื่อมีเกิด ก็ต้องมีตายแน่นอน ยังไม่มีใครหนีความตายพ้น คนเราถ้าตายตามวาระหมดอายุขัย เช่น คนเฒ่าคนแก่ อายุ 60-70 ขึ้นไป ร่างกายร่วงโรย ทรุดโทรมป่วยตายไปนั้น วิญญาณจะไป 2 แห่ง คือ นรกกับสวรรค์

นอกจากนี้ก็ยังมีการตายก่อนหมดอายุขัยคือ คนตายโหง และคนตายห่า ซึ่งวิญญาณยังไม่สามารถไปนรก หรือ สวรรค์ได้
คนตายโหง หมายถึง คนที่ตายผิดปกติ เกิดจากอุบัติเหตุตาย เช่น โดนฆ่าตาย ฆ่าตัวตาย รถชนตาย ถูกเขาฆ่าตาย กินยาตาย ผูกคอตาย โดดน้ำตาย
คนตายห่า หมายถึง คนที่ตายผิดปกติ ด้วยอหิวาห์ หรือโรคระบาด
การตายทั้ง 2 ประเภทนี้ จัดเป็นประเภทตายก่อนอายุขัยเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดทีเดียว ปัจจุบันคนที่อายุยังน้อยและ สุขภาพแข็งแรง ที่ด่วนตายมักเรียกว่า ตายก่อนวัยอันควร สาเหตุ ตายเพราะด้วยเหตุอดีตกรรมในอดีตชาติ และปัจจุบันชาติมาตัดทอน เช่น อดีตชาติฆ่าเขาไว้ ตายเพราะด้วยเหตุปัจจุบันกรรมโดยแท้ คือพวกที่รู้อยู่ว่ามีเหตุให้ต้องตาย เช่น การสัมผัสสารพิษโดยทางอ้อมจากการทำงาน และทางตรงจากการดื่มเหล้าเมื่อตายไป วิญญาณจะมีสภาพ

1. เจ้าที่เจ้าทางกักบริเวณไว้ใช้ ส่วนหนึ่งจะถูกเจ้าที่เจ้าทางที่อยู่ในบริเวณที่เกิดเหตุกักไว้รับใช้ รอให้หมดอายุขัยในโลกมนุษย์ แล้วเดินทางไป นรกหรือสวรรค์ หรือเกิดในโลกมนุษย์ต่อไป แต่ส่วนใหญ่วิญญาณจะถูกชักนำให้ไปอยู่ในที่แห่งหนึ่ง ในพื้นที่จำกัด นานๆจะมีรถวิ่งผ่านมาสักคัน เมื่อวิ่งมาก็รับวิญญาณโดยไม่เก็บสตางค์ วิญญาณจะนั่งบนหลังคารถ บนขอบของกระบะรถ การแต่งกายนั้น ถ้าใครตายชุดไหนก็จะใส่ชุดนั้น พอรถวิ่งไปถึงทางสามแพร่ง จะมีโรงทานไว้ให้พวกวิญญาณกิน อาหารที่พวกวิญญาณนี้กินเป็นอาหารที่ผู้มีใจบุญสุนทานทำมา แล้วนำไปไว้ที่ทางสามแพร่ง เมื่อกินเสร็จ บ้างก็ขึ้นรถไป บ้างก็เดินไปตามทางลูกรังแคบๆ ข้ามสะพานแล้วเข้าไปในป่าใหญ่ แล้วออกไม่ได้ จนกระทั่งหมดอายุขัย เพราะป่าทึบมาก

ผู้สนับสนุน

2. ถูกพ่อมดหมอผีจับไปใช้งาน (พ่อมดหมอผี คือ พวกฝึกสมาธิจนมีอำนาจแก่กล้า แต่เป็นไปในมิจฉาทิฐิ คือทางชั่วร้าย สามารถจับภูตผีไปใช้งานได้) โดยวิญญาณจะถูกหลอกล่อให้ไปอยู่บนเขา โดยไม่รู้ตัว ความสวยงามของเขาทำให้วิญญาณลืมทุกอย่าง แล้วคนที่พามาก็หายไป วิญญาณก็เดินร้องไห้วนเวียนอยู่บนเขา หาทางลงไม่ได้ เพราะว่าพอชะโงกหน้าไปดูก็เห็นแต่หุบเขาหรือหน้าผา ทำให้ไม่กล้าลงจากเขา ทั้งๆที่ตัวเขาได้ตายไปแล้ว

3. ไปอยู่ในสถานที่กักกันไว้แห่งหนึ่ง เช่น วิญญาณถูกล่อไปสถิตที่ยอดเจดีย์ ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่บนพื้นดิน แต่อยู่บนหน้าผา เวลาเขาจะลงจากเจดีย์ ก็กลัวว่าจะตกมาตาย ทั้งๆที่ตัวเขาได้ตายไปแล้ว ดังนั้น วิญญาณพวกนี้จะร้องไห้ขอให้คนช่วย ร้องจนเหน็ดเหนื่อย ส่วนใหญ่
วิญญาณพวกนี้จะห้อยแขวนอยู่บนเจดีย์ ทั้งนี้เพราะวิญญาณยังไม่ถึงเวลาที่จะไปสู่ยมโลกเทวโลก จึงไม่ไปนรกและไม่ไปสวรรค์